Eenmaal in Port Douglas aangekomen hebben we eerst even wat fish & chips gegeten. Daarna zijn we op zoek gegaan naar een hostel. Dit bleek nog een uitdaging en terwijl we her en der vroegen naar het hostel werden we van het kastje naar de muur gestuurd. Na een paar keer heen en weer lopen in volle bepakking hadden we er genoeg van en gingen we op zoek naar een alternatief. Het werd de parrotfish, hier konden we vrij goedkoop bedden in een 8-persoons dorm krijgen dus we gingen ervoor. Het was een mooi, groot complex met keuken, wasmachines en zwembad.

Eenmaal in de kamer ontmoetten we Alison uit Amerika (20 minuten van New York) en later ook Karlie en Lauryn. Ze studeren tijdelijk in Sydney en waren even op vakantie in Port Douglas en Cairns. Na nog even boodschappen gedaan te hebben gingen we op tijd naar bed. Van slapen komt echter weinig totdat de rest er ook in ligt en je bent weer wakker als de eerste wakker wordt. Dat is het nadeel van een dormroom.

Port douglas is een wat meer upmarket plaatsje en dat is te merken aan het aantal luxe eettentjes, families en senioren die er rondlopen. Waar de jongeren (ja daar rekenen we onszelf nog steeds toe) tot nu toe steeds in de meerderheid waren, waren dat nu de middelbaren en senioren. Niet zoveel fun dus.

Woensdag 26 maart

De volgende dag gingen we uitzoeken hoeveel het zou kosten om vanaf hier het great barrier reef te besnorkelen. Dat viel even flink tegen, de prijzen waren vanaf 165 dollar per persoon, voor een day-trip. We besloten er nog maar even over na te denken en ons budget er nog eens op na te lopen. We hadden 75 euro p.p. P/dag bedacht maar met dit soort dure uitjes zou dat nog veel meer worden. Tijd voor bezinning! Na wat excel berekeningen waren we eruit: niet meer uit eten maar zelf koken, zoveel mogelijk in goedkopen dorms slapen, een goedkope buspas kopen en heel selectief zijn in onze activiteiten. Dat werd dus niet snorkelen voor 160 dollar pp vanuit Port Douglas maar misschien wel een tocht naar het reef vanuit Cairns. We besloten nog een dagje te blijven en dan richting Cairns te gaan. We deden boodschappen en kookten voor het eerst in 5(!) maanden weer een heerlijke maaltijd voor onszelf: pasta met een goedgevulde, verse groententomatensaus, heerlijk!

Donderdag 27 maart

De volgende ochtend lekker voor 5 dollar een alles-wat-je-kan-eten ontbijt genomen bij het hostel en daarna de shuttlebus naar Cairns. We waren de enige passagiers en de chauffeur vertelde ons alle wetenswaardigheden van de omgeving en zichzelf. Hij was een paar jaar gepensioneerd geweest maar verveelde zich zo dat hij maar weer is gaan werken. Hij heeft op een avond 120.000 dollar gewonnen in een casino en heeft daarmee zijn huis afbetaald. Af en toe probeerden we een vraag te stellen of commentaar te geven maar hij ging ongestoord verder (hij was een ‘beetje’ doof). Omdat we de enige passagiers waren kregen we de grand tour en stopte hij bij Rex lookout, dit is een supermooi uitzichtpunt. Na de nodige plaatjes geschoten te hebben vervolgden we onze reis naar Carravela, ons volgende onderkomen.

Bij het inchecken bleek er een gratis maaltijd bij de woolshed bij de kamer te zitten, dat scheelt weer. De double room was deze keer goed te betalen. Cairns is een bruisende stad aan de zee (hoewel je vanaf de esplanade wel ver moet turen om deze te zien). Langs de houten steiger/pier ligt een park met de bekende gratis bbq plekken. Aan het einde ligt de ‘lagoon’, een groot openbaar zwembad met uitgebreid grasveld en weer veel bbq’s. Openbaar zwembad betekent hier ook echt openbaar, geen hekken, geen entreegeld, maar wel lifeguards.

 

We gingen eerst even boodschappen doen en informatie inwinnen over de activiteiten die we de rest van de reis willen doen. Daarvoor gingen we langs Peterpans. We werden geholpen door Nathan een aardige Aussie met humor. Toen we naar buiten liepen hadden we alles geregeld: een toer met gidsen en overnachting op Frazer Island, een tocht met een zeiljacht rond de Whitsunday Islands, Surf camp van Byron Bay naar Sydney en onze buspas, allemaal binnen budget! Wij blij, Nathan blij.

Met wat boodschappen voor een lekkere lunch gingen we richting de lagoon. Daar hebben we heerlijk in het zonnetje op het gras gelegen. s’Avonds gingen we naar de woolshed om het diner te proberen. En raad eens wie we daar tegenkwamen: Alison, Karlie en Lauryn. Die waren net terug uit Port Douglas. We hebben gezellig samen gegeten en daarna was het Ladies night. Alle dames mochten gratis champagne drinken van 10 tot 11. Iedereen verzamelde zich al snel bij de baar waar twee topless mannen met strikjes het gouden vocht schonken. Martijn dronk een lekker biertje. Na elven hadden de meesten hem al goed zitten en klommen de eerste dansers op de tafels. Aangezien er geen dansvloer is in de bar, dienen de tafels voor dit doel. Om een uur of 12 hadden we het wel gezien. We spraken af om de volgende dag flink te gaan stappen en vertrokken.

Vrijdag 28 maart

Na een lange nacht slaap werden we wakker van geklop op de deur en de vraag of we nog een nacht bleven. Na dat we aangaven dat we inderdaad wilde blijven, werd door de schoonmaakster vriendelijk verzocht om dan wel even bij de receptie te betalen. Na een lekker muesli/yoghurt ontbijt uit onze koelkast gingen we richting Cairns centrum en zijn we langs Wicked campervans gegaan www.wickedcampervans.com.au . We hadden van te voren al wat research gedaan en deze organisatie kwam als goedkoopste uit de bus. De man in de shop (denk aan de manager van de Engelse serie The Office ) was erg behulpzaam en liet ons ook nog een campervan zien. We besloten om hier een camper te boeken voor Nieuw Zeeland (totaal 700 euro voor 26 dagen inclusief afkoop eigen risico). Kunnen we al rijdend de Kiwi experience ondergaan, we hebben er zin in!

Gepost op 29 March 2008 door admin
Geplaatst onder: 6 Australië | 179 Reacties »

Zaterdag 22 maart

Onze eerste kennismaking met Australie is de douane, al in het vliegtuig wordt maar liefst 4x meegedeeld dat Australie er een Quarantaine beleid op nahoud en dat je alles moet aangeven anders word je flink beboet. Carolien voelt nattigheid omdat ze schelpen heeft meegenomen uit Maleisie en dit ook een dierlijk product is. Maar gelukkig is dat prima en mag ze deze houden. Het ecosysteem van Australie is heel delicaat, heel lang afgesloten geweest van alle andere continenten en heeft een woestijnachtige grond en heet klimaat. Daarom hebben planten en dieren zich hier heel anders ontwikkeld dan die op het vasteland. Als je aarde, eten of planten meeneemt kunnen die bepaalde ziektes met zich meebrengen met desastreuze gevolgen voor de natuur. Vandaar dat we bij binnenkomst check op check op check kregen van onze invoerkaarten. Waarna we vervolgens bij een balie aankwamen voor de echte tassencheck.

Tijdens deze check bleek de mentaliteit van de Aussies precies zo te zijn zoals je die kent van de schildpadden uit de film Nemo: de douanebeambte vraagt wat er in de tassen zit en om de verschillende vakken te openen. Als we het haar vertellen en laten zien reageert ze met ‘cool’! Bij de koffiebar waar we daarna ontbijten betalen we en hebben we geen kleingeld maar ‘no worries mate’ alles komt wel goed in Australie. Deze relaxte houding brengt een glimlach op ons gezicht die er voorlopig niet meer af komt.

De buschauffeur die ons naar het locale busstation brengt begroet ons met een enthousiast ‘how are ya goin?‘ en onze glimlach wordt nog breder. In de bus kopen we een kaartje voor bus en trein tot en met Brisbane centrum. Dat zou in Nederland ook handig zijn overal gewoon een kaartje kunnen kopen tot je eindstation of je nou met trein, bus of metro reist.

In de bus en trein vallen we de hele tijd in slaap, we zijn afgepeigerd na de nachtvlucht vanuit Maleisie met weinig slaap. We checken in bij het backpackershostel: Palace Backpackers. Ze hebben geen doubles meer dus we nemen een triple room en onze roomie heet Rachel. Zodra we de schone, witte lakens en zachte kussens zien zijn we verkocht en we zijn snel in dromenland. Na een paar uur worden we weer fris wakker en ontmoet ik onze roomie op de gang. Ze zit samen met haar nicht en twee vriendinnen op het dakterras te drinken en kletsen, als we zin hebben…? Dat hebben we wel en we volgen spoedig. Rachel is hier al twee weken, Jenny, Jasmyn en Sophie zijn er net een dag. We krijgen te horen wat we kunnen doen, wat zij hebben gedaan en waar de dichstbijzijnde supermarkt en slijterij is. We zetten voet naar de winkels om even een voorraadje in te slaan voor de avond en eten daarna lekker bij de grill&bar onder het hostel. De twee pints bij het eten hakken er al aardig in en dan hebben we de 2 liter doos witte wijn nog tegoed! Eenmaal op het dak breken we de doos en de zak aan en genieten met volle teugen. We proosten op Rosa, Kelly en Ruud (de jarigen) en op Australie. Ons feestje wordt nog even verstoord door een brandalarm dat afgaat en de daaropvolgende evacuatie maar als we terugkomen wordt het al gauw druk op het dak en is het feest compleet. De wijn gaat sneller op dan we voor mogelijk hielden en we zijn erg verheugd. De ene na de ander groep vergezeld ons aan de tafel en het is erg gezellig. Een groep Amerikanen gaat voor tienen naar de club ‘Family’ wij volgen zo spoedig mogelijk… Uiteindelijk vinden we de club een paar uur later maar staat er een hele lange rij. Daarnaast zijn we eigenlijk te ver heen om er nog wat van te maken. We gaan daarom terug en vallen als een blok in slaap.

De volgende ochtend blijven we lang liggen. Zolang we liggen gaat het goed maar als we gaan staan… :-s Martijn voelt zich na een ouderwetse maagleging een stukje beter. Rond 12 uur gaat Carolien douchen en die voelt zich nu ook goed in verticale stand. Ze stelt voor om te gaan ontbijten. Vol goede moed vertrekken we richting stad maar de geuren die we onderweg tegenkomen vallen verkeerd bij Martijn. Hij besluit toch nog even terug het bed in te duiken. Het is dus weer als vanouds :-).

Carolien gaat er daarom even alleen op uit om in de stad wat mooie plaatjes te schieten. Er moet toch een beetje geoefend worden! Het klimaat is hier super, het is niet heet, vochtig en benauwd. Het is zoals net voor de zomer in Nederland. Altijd lekker warm, zonnig en s’avonds misschien een vestje maar het hoeft niet.

Maandag 24 maart

Maandag gingen we ‘urban’ en verkende we lopend en via de ferry de stad. Op de ferry kwamen we twee groningers tegen. De oudste bleek al 50 jaar in Australie te wonen en hij vertelde dat de omgeving rond Brisbane vol natuurlijke grondstoffen zit en hierdoor het een enorme economische groei kent in de afgelopen jaren. Hij was in Brisbane om de zoon van zijn beste vriend (de andere groninger) de stad te laten zien. Deze jongen werkt als kok en is dit jaar uitgeroepen tot wereldkampioen snert koken, dat je het even weet. We zijn uiteraard meteen met hem op de foto geweest. Wij kennen een topsnertkoker uit Groningen maar een wereldkampioen hadden we nog nooit ontmoet (al denken we dat Teke een goede kans zou maken).

Na een leuk gesprek zijn we de ferry afgegaan en hebben we lekker in het park gelegen. We hadden wat groente en fruit meegenomen en hebben dat lekker opgepeuzeld. Om ons heen zaten grote en kleine groepen mensen te picnicken, voetballen of barbecuen. Vanwege het weer hebben de mensen hier een hele relaxte leefstijl. Er staan bijvoorbeeld overal openbare bbq’s. Je hoeft er geen geld in te gooien of wat dan ook, hij doet het gewoon en wordt elke dag schoongemaakt.

s’Avonds hebben we bij een Indier gegeten die diverse prijzen had gewonnen voor zijn curry’s: Sultan’s Kitchen. We hebben er de halve stad voor afgezocht maar het was het waard. De Indier verkocht geen dranken, maar je kon wel je eigen fles meenemen. Martijn had bij de plaatselijke ‘bottleshop’ (er wordt hier geen drank verkocht in de supermarkt, alleen door deze gespecialiseerde winkels) een lekkere fles shiraz uit 2004 gekocht en deze hebben we soldaat gemaakt bij onze maaltijd, heerlijk!

Dinsdag 25 maart

Op naar Cairns! Vroeg uitgecheckt en onder ons hostel hebben we lekker ontbeten. Hierna nog even een stokbrood gehaald om in het vliegtuig te beleggen. We beginnen het langzamerhand net zo gewoon te vinden om te vliegen als een bus te pakken. En aan het volle vliegtuig te zien denken de Australiers daar net zo over. We doden de te wachten tijd met het kijken naar Oprah en Dr.Phil ook hier hebben zij voet aan wal gezet.

Het vliegen ging voorspoedig, we vlogen langs de oostkust omhoog en zagen daarom tijdens de vluvht de mooiste plaatjes van het Great Barrier Reef. Binnen twee en een half uur stonden we in Cairns en namen de coach naar Port Douglas.

Gepost op 29 March 2008 door admin
Geplaatst onder: 6 Australië | 185 Reacties »