Pulau Sipadan Van meerdere reizigers hadden we al vernomen dat Pulau Sipidan een waar duikparadijs zou zijn. Het is een piepklein eiland aan de oostkust van Sabah (in de Celebes zee). Na twintig meter koraal rondom vanaf de kustlijn, gaat het 600 meter naar beneden. Pulau Sipidan is niets meer dan een grote, padestoelvormige rots in het midden van de zee, maar dan wel een hele mooie!

Zondag 24 februari Zondag waren we vroeg opgestaan om samen met Peter en Andrea de bus te pakken naar Semporna. De havenstad waarvan alle boten vertrekken naar Pulau Sipidan. De reis werd vergemakkelijkt door een luxe tourbus en maakte de negen uur dragelijk. Vincent had voor ons al een guesthouse gereserveerd, de enige in Semporna die nog een plek overhad. Het bleek namelijk een regionale campagneperiode voor de verkiezingen te zijn, waardoor veel slaapgelegenheden reeds volgeboekt waren. Eenmaal aangekomen bij de Damai travellers lodge bleek waarom dit de enige plek wat nog beschikbaarheid had, het was behoorlijk gedateerd en de kamers stonken (behoorlijk) naar schimmel. Maar ja, er waren nergens anders plekken en we besloten ons te melden bij de duikschool. Gelukkig hadden we van tevoren gereserveerd want tijdens het uitzoeken van het duikgereedschap bleken ‘walk-ins’ meerdere dagen te moeten wachten voordat ze bij Pulau Sipadan konden duiken. Maandag 25 en dinsdag 26 februariTijdens de zes duiken verdeeld over twee dagen zagen we green sea turtles, white-tip sharks, striped barracuda, giant jackfish en honderden andere vissen. Hierbij even wat illustraties! 

 

Daarnaast heeft het een oneindige diversiteit aan koraal. Je begrijpt het al, Pulau Sipadan wordt als een van de beste duikplekken ter wereld beschouwd. De helderheid van het water liep uit een van 10 tot 25 meter en onze gemiddelde duiktijd was rond de 45 minuten, ondanks dat we nog genoeg bar (+60) overhadden :-(. Carolien had nog wat ongeluk tijdens haar duiken want haar ademinstrument was stuk en bij een andere duik verloor ze haar riem met gewichten waardoor ze na beide keren kort te hebben afgedaald weer even naar boven moest. 

Maar het was het allemaal waard! Wat was het mooi en wat hebben we genoten: De eerste dag was een beetje bewolkt en de reis met de speedboot duurde een uurtje. Onderweg zagen we veel huisjes op palen midden in de zee.  Kleine nederzettingen. We hadden er ontzettend veel zin in, Pulau Sipadan zelf (het eiland) was alles wat je van een paradijseiland mag verwachten en meer. Witte poederzachte stranden en blauwgroen, superhelder water zoals je dat alleen uit sommige zwembaden / spa’s kent. Op het eiland liepen gigantische hagedissen rond (die geen kwaad deden), krabbetjes die in schelpen wonen en er werden schildpad eieren gebroed. Het koraal en de vissen waren al vanuit de boot goed te zien en we konden niet wachten om te beginnen.

  

De eerste duik viel enigzins tegen. Het zicht was niet al te best en er waren niet veel vissen. We waren natuurlijk wel een beetje verwend met de similan islands en het wrakduiken bij kao lak maar Sipadan zou nog ondrukwekkender moeten zijn. Gelukkig werd dit tijdens de tweede duik helemaal weggenomen toen we onze eerste schilpadden en white-tip sharks zagen. De absolute topper was de tweede duik van dag twee bij de ‘drop off’, de zon scheen vollop en daardoor leek het soms een lichtshow onder water, heel gaaf. Toen we net onder water waren gingen we eerst een stukje turtle tomb in, dit is een gang die 40 meter lang is en leidt naar het hart van het eiland. Daar aangekomen zijn er veel verschillende gangen waar je verder in kan zwemmen en veel schildpadden gaan erin maar komen er nooit meer uit, vandaar de naam. Als je vanaf daar de zee in keek zag je de vissen zwemmen in een prachtige, mysterieuze blauwe gloed. Wat verder kwamen we een hele school zilveren big-eyed trevally tegen, dat gezien tegen de zon die in het water scheen was fantastisch. Het koraal was prachtig en de kleuren helder door het goede licht. We kwamen weer white-tip sharks tegen en giant trevally (die zijn echt groot). Maar de slagroom op de taart waren de tientallen schildpadden die we overal om ons heen zagen zwemmen! We zwommen met ze op en keken ze diep in de ogen, wauw!

Op de heenweg van de tweede dag hadden we al dolfijnen zien zwemmen en op de terugweg zagen we een vliegende vis vlak naast de boot opstijgen en wegstuiven. Deze duikplaats kon voor ons niet meer stuk. Wat wel opviel was dat het meeste leven zich vrij hoog aan de oppervlakte bevond dus we kunnen iedereen ook zeker aanbevelen te gaan snorkelen. Al was het alleen al om de schilpadden te zien die altijd adem komen halen aan de oppervlakte en vaak tussen het koraal dobberen (zie filmpje).

Gepost op 1 March 2008 door admin
Geplaatst onder: 5 Maleisië | 169 Reacties »

Dinsdag 19 januari (Saigon)

Net voordat we wilden gaan slapen zag Carolien een kakkerlak door de badkamer naar het bed lopen. Ze probeerde hem de deur uit te krijgen maar in no time zat hij onder het bed en stond Carolien erop. Martijn begreep de boodschap en na wat kunst- en vliegwerk liet Martijn de kakkerlak netjes de deur uit. We konden rustig en zonder zorgen gaan slapen..

Woensdag 20 februari

Gelukkig vlogen we zes uur in de avond en waren we dus niet afhankelijk van onze wekker (telefoon).

In de middag hadden we voor wat vietnamese dong wat maleise ringit gewisseld en namen we vervolgens de taxi naar het vliegveld. We waren er behoorlijk vroeg en doken onze leesboeken in. Niet lang daarna konden we inchecken en bedongen we twee plaatsen bij de nooduitgang (dachten we). Het wachtwerk werd ingevuld door onze leesboeken en het spelen van een aantal potjes kaarten, na de laatste controle konden we het vliegtuig in.

Het bleek dat we stoelen hadden gekregen die een rij voor de nooduitgang waren geplaatst. De beenruimte was dus normaal en met het nadeel dat de stoelen niet naar achteren kunnen worden ingesteld (nooduitgangprocedure). Toen de passagier voor Martijn zijn stoel na het opstijgen naar achteren instelde, hield Martijn het voor gezien en ging aan de andere kant van het vliegtuig alsnog bij de nooduitgang zitten. We zijn bijna in Maleisie dus: Als de berg niet naar Mohammed komt, moet Mohammed maar naar de berg toe zullen we maar zeggen.

Halverwege de vlucht kregen we de entry card voor Singapore en hierop stond met rode hoofdletters: Warning, death for drug traffickers under Singapore law. Tsja, daar schrik je dan wel even van, gelukkig hadden we de bagage laten sealen voordat we het vliegtuig instapten.

Aangekomen in Singapore werden we positief verrast door de vriendelijkheid van de locals. Mensen hielpen je opweg naar je bestemming, assistentie bij het kopen van een metrokaart en als je even verder wilde kijken voor een ander hotel was dat geen enkel probleem. Overal werd je geholpen en begroet met een glimlach. Wat een contrast met Vietnam. Wat verder gelijk opviel in Singapore waren de auto’s met zwarte nummerplaten met zilveren letters en de schone, ruim opgezette straten, metro en gebouwen. Dat alles zo schoon is is niet verwonderlijk want er staan behoorlijke geld- en werkstraffen op wanneer je iets op straat gooit, spuugt, het simpelweg kauwen van kauwgum, of eet in de metro. Zouden ze in Amsterdam ook moeten doen…

Na het inchecken in onze gedeelde kamer (samen met een Nieuw Zeelander en een Engelse). Zijn we de straat opgegaan (inmiddels was het 23.15 uur).

Op de heenweg naar ons hostel kwamen we een inmens gebouw tegen, opgetrokken uit de meest duurste materialen en vormgegeven in een art-nouveau sttijl. We liepen deze keer het terrein op en zagen aan de fontein dat het complex m.b.v. feng shui was opgezet. Feng shui staat voor het in balans zijn met de omgeving en het op een juiste manier inrichten van energievelden. Een fontein is voor Chinezen (feng shui beoefenaars) het symbool van geld. Als een fontein naar buiten is gericht, stroomt het geld weg (slecht). Een fontein dient dus altijd naar binnen gericht te worden, zo ook deze.

Bij de voorkant aangekomen zagen we een inmense grootse en hoge ruimte. Het bleek, kwamen we later achter, een jazzclub te zijn. Aan de rechterkant was een bar gestationeerd met als achterkant een gigantisch hoge wand met wijn. Als iemand een fles bestelde dan klonk de bediende zich vast aan een touw en liet zich opheizen om vervolgens op acrobatische wijze de wijnfles weer naar beneden mee te nemen. Helaas was het gebouw zelf gesloten en kwamen we via via achter deze informatie. Het complex heet Park View en is gebouwd door een van de rijkste personen in Hong Kong. Bij het ontwerp van dit complex is Gotham City (batman) als uitgangspunt voor het design genomen.

We hadden er graag gegeten, maar aan de andere kant had dat niet goed gedaan voor ons budget. We speelden maar op zeker door bij een zekere meneer Donalds een menu te bestellen. Onze bediende bracht op zeer acrobatische wijze vijf verschillende sausen op tafel, of we ze allemaal wilde proeven.. Zo zie je maar, elk etablissement heeft zo zijn eigen performance!

Terug op onze kamer lagen we in ons stapelbed naar een soort kruizing tussen southpark en de simpsons te kijken. De engelse dame had deze op haar ipod gedownload. Erg leuk en we hebben erg gelachen voor dat het licht uit ging.

Donderdag 21 februari

Al vroeg namen we de bus naar Johor Bahru. Zoals te verwachten ging het allemaal vlekkeloos. We waren tijdens de busreis erg onder de indruk van de schoonheid van Singapore. Aangekomen bij de paspoortcontrole kregen we een departure stempel (het paspoort begint aardig vol te raken) en stapte we weer de bus in naar Johor Baru, vervolgens kregen we weer een entree stempel. Zo dat ging erg gemakkelijk, nu nog een hotel vinden. De prijs kwaliteit was op veel plekken niet bepaald in verhouding en na een hoop zoeken vonden we een plekje. In de middag zijn we naar het toeristencentrum geweest en hebben we een voorproefje gehad van de duikplekken aanwezig in Maleisie. Dat beloofd wat!! s’Avonds zijn we naar de nightmarket gegaan om daar heerlijk te geniet van een indonesische maaltijd. We liepen rustig over de markt tot Carolien opeens KLABAM! hoorde. Martijn had voor de zoveelste keer deze reis zijn hoofd gestoten aan een laag hangend object, dit keer het dak van een van de eetstandjes: soep van Ali. Ali en zijn medestanders konden er om lachen, Martijn wat minder. Gelukkig was het eten heerlijk!

Vrijdag 22 februari

Toen we in JB nog even gingen shoppen voor wat versnaperingen tijdens de reis, werden we verrast door de luide muziek. Eerst een tijdje Indiaas maar al gauw dreunde de bas door de speakers en nam iemand de microfoon in de hand om met veel gevoel voor performance de aanbiedingen mee te delen. De rondlopende hoofddoekjes keken niet op of om dus dit was blijkbaar normale kost. We hebben er maar even een filmpje van gemaakt. Eenmaal in de kleurige shuttlebus naar het vliegveld,begonnen we aan een appel. Deze bleek uit Amerika geimporteerd te zijn. Carolien had nog nooit een Amerikaanse appel gegeten dus die bestudeerde deze eerst grondig. De conclusie: de appel zag er echt Amerikaans uit: rode kleur en gladde huid (is er botox in het spel?).

Ook vandaag pakten we dus het vliegtuig, deze keer naar voorlopig de laatste bestemming, Sabah! Bij aankomst op de luchthaven van Kota Kinabalu werden we begroet door een man (Vincent) die op zoek was naar het stel Peter & Andrea. Dat waren wij niet maar we hadden wel vervoer en een verblijfplaats nodig, twee tellen later zaten we in de landrover op naar de Tropicana lodge.

Peter en Andrea vertelde ons dat ze zeer goede aanbevelingen lazen op hostelbookers.com over dit hostel en over de hulp bij het invullen van je trip op Sabah. Niks was minder waar, want Vincent was zeer behulpzaam. Uiteindelijk hebben we besloten om twee dagen te duiken (3 duiken per dag) rond het eiland Palau Sipidan. Deze plek staat op nummer 4 in de top 10 van beste duiksites ter wereld. Dat beloofd wat! Na dit onderwater avontuur gaan we een 3 daagse jungletocht doen bij en op de rivier Kinabatagan

Gepost op 25 February 2008 door admin
Geplaatst onder: 5 Maleisië | 151 Reacties »