Cultureel doen in Kyoto

De culturele hoofdstad van Japan.

Kyoto? Ook deze stad klinkt weer zo bekend in de oren! Waar ken je het toch van? Denk eens aan het wereldberoemde Kyotoprotocol (klimaatverdrag) die, de twee grootste industriele machten, Amerika en China niet hebben willen ondertekenen. Daarnaast is het de culturele hoofdstad van Japan met een ontzettende hoeveelheid aan tempels, kastelen en pagoda’s.

Aan het einde van de tweede wereldoorlog stond Kyoto naast Hiroshima en Nagasaki hoog op de lijst om te worden gebombardeerd met een atoomboom. Gelukkig is Japan, ondanks de twee gedropte atoombommen dit gespaard gebleven en kan iedereen het culturele erfgoed van Japan tot op de dag van vandaag aanschouwen.

Maandag hadden we nog niet veel zin om cultuur op te snuiven want we waren brak van alle reisindrukken veroorzaakt door een druk schema en een slechte nachtrust: een van onze roomies bleek kampioen snurken. Maandag werd onze chilldag en laadden we onze batterijen op.

Helaas was het dinsdag erg regenachtig weer waardoor we ons plan, een fiets huren en de diverse bezienswaardigheden bezoeken, aanpasten naar woensdag. Wel gingen we naar een tempel die gemakkelijk was te bereiken met de metro, de Fushimi Inari tempel. Genoemd naar de ontelbare poorten die helemaal tot hoog op de berg over het pad heen staan. Een hele klim en een fantastisch gezicht. De poorten worden gedoneerd door mensen die hiermee (uiteraard) geluk hopen af te dwingen.

De kleurrijke lampionnen die bij de ingang hingenRijen en rijen poorten, het hele bergpad langEen flinke klim trappen op en onder poorten door

Gelukkig klaarde het weer daarna wat op en konden we ongestoord Geischa’s en hun leerlingen bekijken in het Gion district. Tevreden met een aantal mooie plaatjes liepen we terug naar het hostel. s’Avonds gingen we op zoek naar een Italiaans restaurant, we aten uiteindelijk echter sushi en kwamen terug met een Macbook pro. Wat ging hier mis? Niks. We houden gewoon van een ‘change of plans’ en een mooie, zo goed als nieuwe, mac voor 700 euro konden we niet laten liggen.

Woensdag was een prachtige dag waarop het land van de rijzende zon haar naam eer aan deed. We waren na een gebroken slaap (veel gesnurk deze nacht) op tijd op en huurden een fiets. We reden een toeristische route door het Himoschya district. Een stuk vol met tempels en ouderwetse straatjes. Sommige tempels waren erg indrukwekkend zoals de Sanyusangen-do. Waarin maar liefst 1001(!) met goud bepleisterde boedha’s van 164 cm hoog en allerlei mythische figuren staan om 1 enorme boedha met 42 armen te beschermen. Toch genoten we het meest van de schoonheid en rust van de tuin van de Heian shrine. De irisen, waterlelies en heggen stonden vollop in bloei en alles was met veel gevoel voor design aangelegd. En dat al honderden jaren geleden. Prachtige Japanse taferelen om te aanschouwen en zeer geschikt voor fotosessies. Daarna zijn we nog verder door de stad Kyoto gereden en hebben we ware Geisha’s gespot. Als laatste bezochten we nog een indrukwekkend kasteel dat als verblijfplaats diende voor de uit Tokio bezoekende Shogun. Het was van alle pracht en praal voorzien. Alles gelijkvloers met prachtige daken en veel detail. Ruime kamers, uiteraard allemaal met schuifdeuren en prachtige schilderingen van wilde dieren en mooie bomen. Het mooiste vonden wij echter de nachtegaalvloeren. Zelfs de meest stealth 007 zou daar niet ongemerkt overheen kunnen lopen (laat staan 0013). Het kraakt en piept namelijk constant. Daarnaast waren de rijstpapieren deuren zo gemaakt dat een luistervink te ontdekken was door zijn schaduw. Al met al weer een topdag!

Een typisch Japans tafereeltje bij de Heian shrineCarolien `strikes a pose` in de bloeiende tuinDe gerenoveerde Heian shrine met een lekker kleurtjeMartijn op de Japanse brug
Een ware Geischa met haar parasol

Osaka
Donderdag zijn we naar Osaka vertrokken om vanaf hier de boot naar Shanghai te pakken. Hier hebben we de neonverlichte stad nog bewonderd vanaf 150 meter hoog en eindelijk bij de Italiaan gegeten en je verwacht het niet maar zelfs de pizza wordt met stokjes gegeten. Al het wandelen, fietsen en sightseeen hakt er behoorlijk in en we zien dan ook uit naar 2 volle dagen op de boot lekker niks hoeven en veel slapen. Nu hebben we daar best en worst case scenario’s over gehoord en we hopen niet op rochelende, rokende Chinezen en wel op een kamer met z’n tweeen. We zullen zien!

Wat we opmerkelijk vonden aan Japan..

1. Overal staan er frisdrankautomaten en bierautomaten die je op elk willekeurig moment kan gebruiken
2. In de metro heb je speciale vrouwencoupes, Japanse mannen blijken namelijk zeer geoefende billenknijpers te zijn.
3. De toiletten zijn hier extreme gadgets met brilverwarming, billensproei en doorspoelgeluidjes om af te spelen.
4. Ondanks dat in dit land alles nog even wat meer geautomatiseerd is dan in Nederland kan je als je een kaartje koopt voor de metro op een knopje voor assistentie drukken en vervolgens komt er een man uit het apparaat om je te helpen (dat zien we de NS nog niet doen).
5. De bullettrain, de mobieltjes die uitstaan en keurig in de rij.
6. Pinnen kan maar bij 1 bank en van internetbankieren hebben zo nog nooit van gehoord.
7. De hoeveelheid mensen in pak (en aan het werk) op zondag, de enorme werkdruk en het hoge zelfmoordcijfer.
8. De veiligheid, vrouwen met de portomonnee open en voor het grijpen in de tas, kids die nog laat alleen naar huis kunnen lopen.
9. Het spelen van arcadespellen door voornamelijk (99%) volwassenen.
10. We hebben hier de raarste kamergenoten gehad ooit (waren overigens geen Japanners).

Een Culinaire tour door Kobe

De aardbeving
Kobe, Kobe? Waar ken ik het toch van? Het komt bij velen waarschijnlijk vaag in de herinnering terug. Kobe is de plaats waar in 1995 een vreselijke aardbeving (link wikipedia) plaatsvondt (Kobe ligt precies op het kruispunt van twee aardplaten). Zesduizend doden en vele gewonden tot gevolg. Inmiddels zijn we dertien jaar verder en is er weinig tot niets meer te merken dat in 17 januari 1995 hier een tragedie heeft afgespeeld.

Het beste van Kobe in een weekend
We gingen naar Kobe om Alex Timmis (Engels) op te zoeken. Carolien heeft Alex ontmoet tijdens haar taalcursus op Salamanca in 1999 (wat gaat de tijd snel he). Alex geeft nu les op een internationale school in Kobe en hij ging ons dit weekend het beste van Kobe laten zien. We hadden er zin in!

We namen vrijdagmiddag de trein van Kyoto naar Kobe, en na een korte ontmoeting bij de Haagen dasz namen we een taxi naar Alex zijn appartement. Hij woont in een flat die wordt verhuurd door de school aan haar docenten. Net als in Nederland is woonruimte hier erg kostbaar en elke vierkante meter in zijn kleine appartement was dan ook nuttig ingedeeld.

Na onze tassen te hebben gedumpt maakten we kennis met zijn vriendin Engrid (Amerikaanse) die onder hem woont en ook lesgeeft op dezelfde school. Met z’n allen liepen we naar de bar en dronken we onze eerste drankjes: Japans bier en alcoholische lemondrankjes. Ondertussen werd er flink bijgepraat over alles en nog wat. Vervolgens zijn we naar de Ierse pub gegaan om daar nog wat vrienden van Alex te ontmoeten en uiteraard nog een drankje of twee te drinken. Van daaruit zijn we naar een heerlijk restaurant gegaan om onder andere de wereldbekende beef te eten. Een koe wordt hier gemaseerd en krijgt zelfs bier te drinken
Om zo het vlees zo mals mogelijk te krijgen. Het smaakte heerlijk!

Zaterdag
Na een goede introductie in het nachtleven van Kobe was het nu tijd voor het serieuze werk. We gingen naar Chinatown en de school van Alex en Engrid voor een flitsbezoek en liepen daarna door naar de berg waarop een aantal koloniale handelshuizen te zien waren.

Kobe is namelijk een echte havenstad en is de eerste stad van Japan die in aanraking kwam met het Westen door haar havenpoorten te openen voor handel. Ook hier stond er natuurlijk ook een Nederlands handelshuis. De huizen zelf waren niet van hoogstaande architectuur en we hadden het dan ook snel gezien.

De Japanners zijn helemaal hoteldebotel van Franse lekkernijen en we belandden dan ook in een Franse pattisserie. Met wat lekkernijen legde Alex een aantal leuke kaartspelen uit en speelde we er die middag op los. Zo langzamerhand weten we aardig wat nieuwe kaartspelen! In de avond heerlijk gegeten bij een supergestylde tent en niet al te laat naar bed gegaan want we waren allemaal nog brak van vrijdagavond..

Nadat we zondag lekker hadden uitgeslapen (Alex sliep bij zijn vriendin dus we hadden voor de verandering een plek zonder snurkers of mensen die op onmogelijke tijden wakker waren) ontbeten we met bagels met Calve pindakaas! Een Nederlandse souvenir van Alex. Hmmm. Daarna gingen we op weg naar de haven van Kobe om bootjes te kijken en te kletsen. Daarna was het tijd voor actie in de arcadehal. Dit is een megacomplex vol met computerspellen. Je krijgt een ticket en betaald achteraf voor de tijd dat je binnen bent geweest. Het was een bizarre mix van alle mogelijke computerspellen met voetenbaden, massagestoelen, karaoke en hengelen naar echte(!) vissen. Eerst werd er wat geraced, geschoten en gesurfd maar al gauw werden er skills als truckrijden en takelwagen besturen getest. Helemaal leuk (om naar te kijken) was het paardenrennen waar je alleen kon winnen door het paard als een gek te berijden.

Carolien te paard in de arcadehalHet vissen naar echte(!) vissen in dit minivijvertje is populair onder de jongste bezoekers

Na alles geprobeerd te hebben (behalve het vissen) was het tijd voor lunch. Nu hadden we al een supersushi gehad bij de Tokio vismarkt maar deze lunch betekende onze echte sushi-introductie. We gingen naar de ghetto van Kobe. Natuurlijk vond je daar geen ho’s en bro’s maar iets minder high class Japanners. Het was een sushi lopende band met allerlei lekkernijen. We probeerden van alles en (bijna) alles smaakte superlekker en dat voor maar 60 cent per bordje.. De bordjes stapelden zich dan ook snel op en tegen het einde hadden wij ons portie omega 3 weer gehad.

Alex en Engrid in de sushibarMartijn, Alex en Engrid zitten lekker helemaal klaar voor de Sushi!Martijn had zijn buikje helemaal rond gegeten!

Na nog een paar potjes kaarten zetten we voet naar het station en namen we afscheid na een SUPERweekend. Waarin we de meest relaxte en lekkere tentjes van Kobe hebben ontdekt en het beste van de Japanse keuken hebben geproefd.